Hier zijn we bij een oude tunnel… Kun je het mondgat zien?
Wilt u meer weten?
Het tunnelmondgat
In 1735 werd de bergbouw in Bleiwäsche weer opgestart. Hierbij sluiten een bergbouwondernemer en een geldschieter een mijnbouwonderneming af.
Ondanks dat die mijnbouwonderneming op de bestaande bergbouwstructuren terugvielen, en met springstoffen werkten, werden ze al snel met problemen en hoge kosten geconfronteerd.
En dat, ondanks dat ze een ervaren bergbouwinspecteur uit Nassau hadden aangesteld.
In de twee al aanwezige schachten moesten kostbare luchtschachten aangelegd worden. Ook werden er nog twee nieuwe schachten aangelegd.
Echter drong water naar binnen, wat door middel van tunnels weggeleid moest worden.
Verdere kosten ontstonden door de aanschaf van springstof en timmer en smeedwerk. Ook de mijnwerkers en de schachtmeester lieten zich goed betalen, aangezien ze uit andere bergbouwregio’s aangenomen specialisten waren. Ondanks deze kosten lagen de kwaliteit en de opbrengst van het lood onder de verwachtingen.
Een uitweg uit deze ongelukkige situatie, beloofde de bouw van een ertsstamper voor het verkleinen van de erts, en brokken steen, evenals een smelterij. Nadat de eerste keer smelten niet lukte, werd een vakman uit het Linksrheinische voor veel geld aangesteld.[1]
[1]
Krus, Horst-D. (1987). Heimatbuch der Stadt Wünnenberg – Das vielfältige Wünnenberger Gewerbewesen in Vergangenheit und Gegenwart. Stadt Wünnenberg.
